Frans constateert aan de hand van een lichte huidverkleuring dat de Waddenzee toch niet
meer zo schoon is als in de tijden van weleer...

Part two: Frans schiet te hulp.
Toen Frans ter ore kwam wat de Beul van Blokker met het masttopje van de Noordhoek had gedaan, aarzelde hij geen moment. Hij pakte zijn kompas, zijn diploma's Bedrijfshulpverlening en EHBO en liep richting het noorden. Hij rende achter de Interliner aan en zo kwam hij bij de Afsluitdijk.
Bij het monument trakteerde hij zichzelf op een kopje koffie met een Friese kruidkoek. Voldaan vervolgde hij zijn weg. Bij het bereiken van de Friese grens schreeuwde hij uit volle borst 'Eala Frya Frisia'. Dat moest van zijn moeder.
In Harlingen besloot hij, enigszins verhit van de emoties, koud af te douchen in de vuurtoren bij Trudy. Aldaar informeerde hij ook naar de vertrektijden van de Koegelwieck. De volgende veerboot zou echter pas over twee uur vertrekken en dat duurde Frans te lang. Kordaat stapte hij de Waddenzee in en liep richting Terschelling. Het was erg rustig op het water. Tot zijn verbazing constateerde Frans dat hij de enige wandelaar was. Best wel saai....
Maar gelukkig is Frans een doorzetter en na vier uur stevig doorstappen bereikte hij de haven van West-Terschelling, alwaar hij verwelkomd werd door Frederik, Desirée, Fox, de drumband en de voltallige autochtone bevolking.

Terug naar Evenementen